Etraf bezenmiş alabildiğine, renk renk çiçekler,
Aman aman ne şahane, ne de güzeller,
Ece yaseminler, prenses laleler, kraliçe güller,
Her biri muhteşem, her biri dizelere ilham verirler,
Duyunca şiirlerin güzelliğini, kendilerine zannederler,
Sevildiklerini sanıp, boş ümitlerle yüklenirler,
Zavallılar, bilemezler ki! Hepsi de vesiledirler,
Anladıklarında ise vakit çok geç, birer birer soluverirler,
AH! Güzelim çiçekler, sizler gibi niceleri solup gittiler,
Ne laleler, sümbüller, güller mazide kayboluverdiler,
Solan çiçeklerin yerine! Hemen yenileri geldiler,
Baharlar, nilüferler, mor menekşeler, nergisler,
Onlar da iki tatlı söze boşuna kanıverdiler,
Sevgiyi özlemle kucaklayıp, sarılıp sevindiler,
Bilemediler!
Hüzün yüklendiler!
Sevginin kıymetini bilmeyenlere, gözyaşı döktüler,
Değse de! Değmese de!
Ağladılar! Yaşlar aktı birer birer,
Görenler, üzerlerine çiğ yağmış zannettiler.
Ayşen Arslangiray Kura
21.4.2011/Kuşadası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder